မညီမွ်ေသာ တူညီျခင္း နွင့္ မတူညီေသာ ညီမွ်ျခင္း

လူ
ဤေလာက၌  …  …  …
နိမ့္က်ေသာသူမွ ပင္ ေပါက္ဖြားလင့္ကစား      …       မင္း အမတ္ ျဖစ္နုိင္၏ ။
သူမုိက္  မွပင္  ေပါက္ဖြားလင့္ကစား    …       ပညာရွိျဖစ္နုိင္၏ ။
ဥစၥာမရွိသူမွပင္  ေပါက္ဖြားလင့္ကစား  …       ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာနုိင္၏
ထုိ႔ေၾကာင့္  …
လူေယာက်ာ္း   လူမိန္းမ တုိ႔ကုိ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳအပ္ ၊ အထင္မေသးအပ္ရာတည့္
  …                 (ေလာကနီတိ)                    …တစ္ကယ္ေတာ့ လူဟာလူပါပဲ။ လူနွင့္လူကို ေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္ မတူမတန္ ေျခကန္နင္းဖြ ဆက္ဆံခ်င္ ရပါသနည္း ။ လူတုိင္းတြင္ အစြမ္းအစဟူသည္ ရွိၾက၏ ။ လူမွန္ ေနရာမွန္ မေရာက္ေသးသျဖင့္သာ အစြမ္းအစတုိ႔ ငုပ္လွ်ဳိးေနျခင္း ၊ သုိ႔တည္းမဟုတ္ အသုံးခ်ခြင့္အျပည့္အ၀ မရနုိင္ၾကေသးျခင္း သာ ျဖစ္ေပသည္။ ငါးသည္ ေရနွင့္ ကၽြမ္း၀င္၏။ ငွက္သည္ ေလေပၚတြင္ က်က္စားနုိင္၏။ ကုန္းသတၱ၀ါ တုိ႔သည္လည္း တည္မွီရာ ကုန္းေျမေပၚတြင္ မင္းမူ နုိင္ၾကကုန္၏။ အဘယ္သုိ႔ေသာ စိတ္နွလုံးျဖင့္ ငါသည္သာ အေကာင္း အမြန္ အေတာ္ အတတ္ ဟု မွတ္ဘိသနည္း။
ဤေလာက၌ လူတို႔သည္ ေပါက္ဖြားရွင္သန္ရာ အရပ္ေဒသ ၊ က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုက္အ၀န္း ၊ မွီတည္ရာ အမ်ဳိးအႏြယ္ေပၚလုိက္၍ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ ကြဲျပားၾကေစကာမူ  ၊ လူသည္  လူသာလွ်င္ ျဖစ္၏။ လူလူခ်င္း မထီမဲ့ျမင္မျပဳအပ္ရာ ။
တာ၀န္
တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္သူမွန္သမွ် သည္ ေလးစားထုိက္သူမ်ားျဖစ္၏။ ၀န္ကုိ ရွင္ဘုရင္ပင္လွ်င္ ေလးစားရ၏။ သာမန္လူတုိ႔ အဖုိ႔မူ ေျပာဖြယ္ရာမရွိေပ။ မည္သည့္၀န္မ်ဳိးကုိမဆုိ ထမ္းရြက္သည္ျဖစ္ေစ ေလးစားအပ္ရာ၏။  နွစ္နုိင္ငံ စစ္ေျပျငိမ္းေရး အတြက္ တာ၀န္ တည္း ဟူေသာ ၀န္ကုိ ထမ္းေနသည့္ သူပင္ျဖစ္ေစ ၊ လမ္းေဘးတြင္ ဗရမ္းဗတာျဖစ္ေနေသာ အမိႈက္သရုိက္ အညစ္အေၾကးတုိ႔ကို ရွင္းလင္း သုတ္သင္ရသည့္ ၀န္ကုိ ထမ္းေနသည့္ သူပင္ျဖစ္ေစ ၊ ၀န္ကုိထမ္းေနသည့္ သူခ်င္း အတူတူပင္ျဖစ္၏။ နွစ္ဦးစလုံး ေလးစားထုိက္သူမ်ား သာ ျဖစ္ေပသည္။  မည္သည့္၀န္ကိုမွ် မထမ္းလုိသည့္ တာ၀န္မဲ့ေသာ သူသည္သာ လူ႔အသုိက္အ၀န္းမွ ဖယ္ရွားထုိက္သူျဖစ္၏။ အက်င္သူမ်ဳိးတုိ႔ကုိမူ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ထုိက္ ေပသည္။
အခ်ဳိ႕ေသာ သူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေနရသည့္ ရာထူးဌာနႏၲရ ၊ အလုပ္အကုိင္ေပၚမူတည္ ျပီးလွ်င္ မိမိသည္သာ ၾကီးျမင့္ေသာ ၀န္ကုိထမ္းရြက္ေနသူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး ၊ အျခားသူတုိ႔ကို မထီမဲ့ျမင္ ျပဳတတ္ၾကကုန္၏။ အမွန္စင္စစ္မူ  အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး တာ၀န္ကုိ ထမ္းရြက္ေနသူသည္လည္း ေလးစားအပ္သည့္ သူသာျဖစ္ေပသည္။ ထုိသူသာ တာ၀န္မေက်ပြန္ျခင္း ၊ မထမ္းရြက္ျခင္း ရွိပါမူ  ၊ အမ်ားအျပားေသာ သူတုိ႔ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အခ်င္းအရာျဖင့္ ၾကီးစြာ အေနွာက္အယွက္ ျဖစ္နုိင္သည္သာ ။ ထုိ႔ေၾကာင္ ့ တာ၀န္တည္းဟူေသာ ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေသာ အဘယ္မည္ေသာသူ ကုိမဆုိ ေလးစားအပ္ရာသတည္း။
တာ၀န္ ၊ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ထမ္းရြက္ထမ္းေဆာင္ရန္ အမႈကိစၥဟူသမွ်တုိ႔သည္ စေနျဂိဳဟ္နွင့္ ပတ္သက္ေသာ အခ်င္းအရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ နာမည္တြင္လည္း နာမည္အဖ်ားစာလုံးကို စေနနံ  တ၊ထ၊ဓ၊ဒ၊န ျဖင့္ အဆုံးသတ္ မွည့္ေခၚထားသူ မွန္သမွ်သည္ အျခားသူမ်ားထက္ တာ၀န္တည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းအရာျဖင့္ ပုိမုိပတ္သက္ၾကကုန္၏။ နွစ္လုိသည္ျဖစ္ေစ မနွစ္လုိသည္ ျဖစ္ေစ ၊ ထမ္းရြက္လုိသည္ ျဖစ္ေစ ၊ မထမ္းရြက္လုိသည္ ျဖစ္ေစ ၊ အက်င္နာမည္ရွင္တုိ႔မွာ တာ၀န္မ်ားျပား တတ္ၾကကုန္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းကဲ့သု႔ိေသာ အမည္ရွင္မ်ားသည္ အျခားေသာသူတုိ႔ထက္ အစြမ္းအစ ၊ အရည္အခ်င္း ၊ အရပ္ရပ္ ပိုမိုျပည့္၀ ေနရန္လုိအပ္ျပီး ၊ ျဖစ္နုိင္သမွ် စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ တာ၀န္ကို ထမ္းရြက္သည္ပုိးနုိင္ရန္လည္း လုိအပ္၏။
ဆင္းရဲျခင္းကို ေမြးဖြားတတ္သူမ်ား
လူနွင့္လူ   နွိမ့္ခ်ဆက္ဆံမႈျပဳျခင္း ကား  လူကုိ လူဟု နားမလည္တတ္ျခင္း ၊ တနည္းအားျဖင့္ လူစိတ္မရွိျခင္း ပင္ ျဖစ္၏။ လူစိတ္ရွိသူသည္ကား လူလူခ်င္း  ဟူေသာ အျမင္ ရင့္သန္၏ ။ မျပည့္ေသာ အုိးတို႔သည္ ေဘာင္ဘင္ခတ္ၾကကုန္၏ ။ ပညာဥာဏ္နဲသူတုိ႔သည္ ငါဟု လက္မေထာင္ျပ၏ ။ ေပၚလြင္ေအာင္ ေရွ႕သုိ႔ထြက္ျပတတ္ကုန္၏။ တစ္ပါးသူကုိလည္း ငါ့ထက္နိမ့္သည္ ဟု စကားတင္း ဆုိတတ္ၾကကုန္၏ ။ မေမးဘဲလည္း ေျပာ၏ ။ သူတစ္ပါးစကားကုိလည္း အေလးမမူတတ္ ။ ကုိယ္ထင္ရာသာလွ်င္ စြတ္ရြတ္ေျပာဆုိတတ္၏ ။ ထုိသူတုိ႔နွင့္ နီးစပ္စြာေနထုိင္ရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲျခင္းၾကီး တတ္၏ ။ ေန႔စဥ္နွင့္ အမွ် အတူေနရပါမူ ေန႔စဥ္နွင့္အမွ် ဆင္းရဲျခင္းက်ေရာက္ေနသည္နွင့္ အလားသ႑န္ တူ၏။ အခ်င္းအရပ္ ၌  တစ္စကၠန္႔ တစ္မိနစ္ မွ် ပင္ မေနေကာင္း ။
၀န္ၾကီးလွသူမ်ား (သုိ႔မဟုတ္) ၀န္ၾကီးမ်ား
ထမ္းေဆာင္ထမ္းရြက္ရမည့္ တာ၀န္မ်ား မ်ားေျမာင္ၾကီးမားလွသူမ်ားကုိ ၀န္ၾကီးမ်ားဟုေခၚ၏။ ၀န္ၾကီး ဟူသည္မွာ ကားေကာင္းေကာင္းစီး ၊ အျခံအရံျဖင့္သြား ၊ အိမ္ေကာင္းေကာင္းတြင္ ေနသူမ်ား ကုိ ေခၚဆုိျခင္းမဟုတ္ ။ လူ႔ေလာက လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အက်ဳိး ၊ ရပ္ကြက္ ၊ေက်းရြာ  ၊ ျမိဳ႕ျပ ၊ ျပည္နယ္ တုိင္းကား ၊ နုိင္ငံနွင့္အ၀န္း စသျဖင့္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ သူတုိ႔၏ အက်ဳိးကုိ ေရွးရႈလွ်က္ တာ၀န္အေျမာက္အမ်ားကုိ မနားမေန ထမ္းရြက္သည္ပုိး ေနသူမ်ားကုိ ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါကဲ့သုိ႔ေသာ တာ၀န္အေျမာက္အမ်ားကို သည္ပုိး ထမ္းရြက္ေနသူမ်ား မွာ ေလးစားထုိက္သူ ၊ အရုိအေသျပဳထုိက္သူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။  ေလာကတြင္ ၾကီးျမင့္သူတုိ႔သည္သာ ၾကီးေလးေသာ တာ၀န္မ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ထမ္းရြက္ နုိင္ၾကကုန္၏။ ေသးနုတ္သိမ္မႊားသူတုိ႔မွာ  ေသးငယ္ေသာ တာ၀န္ကုိပင္ လ်စ္လ်ဴရႈ တတ္ၾကေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တာ၀န္အေျမာက္အမ်ားကုိ ထမ္းေဆာင္ နုိင္သူမ်ားမွာ ေလးစားရုိေသထုိက္ေသာ သူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းသုိ႔ပင္ တာ၀န္အမ်ဳိးအစား နိမ့္သည္ ျမင့္သည္ ဟူျခင္းထက္ တာ၀န္ေက်ပြန္မႈ က သာလွ်င္  အဓိကက်ေလသည္။ အိမ္သာ ေၾကြခြက္တုိက္ရသည့္ တာ၀န္ျဖစ္ေစ ၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဘဏၰာေၾကးေငြကုိ ထိမ္းသိမ္းရသည့္ တာ၀န္ျဖစ္ေစ ၊ တာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္နုိင္ဖုိ႔သည္သာ ပဓါနျဖစ္ ေလသည္။
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူခ်င္း   မထီမဲ့ျမင္ မျပဳပါနွင့္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူအခ်င္းခ်င္း သူသည္ကား ငါ့ထက္နိမ့္သည္ဟူ၍ မထီမဲ့ျမင္ နွိမ္ခ်ဆက္ဆံျခင္း မျပဳအပ္ ။ ပမာအားျဖင့္ ယႏၱရားၾကီးတစ္ခုကုိလည္ပတ္ေသာအခါ  ၾကီးမားေသာ  ေမာင္းတံ ၊ ေဒါက္တုိင္ စသည္တုိ႔သည္ အေရးပါသကဲ့သုိ႔ပင္ ၊ ေသးငယ္လွေသာ မူလီေလး တစ္လုံးသည္လည္း သူ႔ေနရာနွင့္သူ အေရးပါသည္နွင့္ အလားသ႑န္ တူ၏။ ယင္းသုိ႔ ေသးငယ္လွေသာ မူလီေလးတစ္လုံး ကို ဂရုမျပဳ အေလးမထားမိသျဖင့္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ယႏၱရားၾကီးမ်ား  ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရဖူး၏။ သုိ႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္  တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနရသူ အခ်င္းခ်င္းတြင္ တံခါးေစာင့္ ၊ ဂိတ္ေစာင့္ မွ အစ သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္းမ်ား .. စသျဖင့္ေသာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းမ်ားသည္လည္း  အေရးပါသည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူသင့္ ေပသည္။ ယင္းတုိ႔ကိုလည္း ေလးစားသမႈ ျပဳအပ္သည္ သာ ျဖစ္ေပသည္။ အလားတူပင္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသူအခ်င္းခ်င္း တြင္ အထက္နွင့္ေအာက္ အျပန္အလွန္ေလးစားသမႈ ရွိရန္ အထူး လုိအပ္လွေပသည္။ အေပးအယူညီမွ် ေသာ္ ၾကီးမားေသာ ယႏၱရားၾကီးတုိ႔သည္ အထစ္အေငါ့မရွိ ေခ်ာေမြ႕စြာ  လည္ပတ္နုိင္ေလသည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါမူ  မည္သည့္ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္း တုိ႔တြင္မဆုိ ( မၾကာခဏေဖာက္ျပန္ ခၽြတ္ယြင္းတတ္ေသာ ယႏၱရားအုိၾကီးျဖင့္ အလုပ္ဖင့္လွွေစသည့္အလား ) အခ်င္းခ်င္း မညီမညြတ္ မမွ်တျခင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးမဲ့ရတတ္ေလသည္။ နုိင္ငံတစ္ခု ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ လုပ္ငန္းတစ္ခု တြင္ ယင္းအခ်က္မွာလည္း သတိျပဳရမည့္ အခ်က္တစ္ရပ္  ျဖစ္ေလသည္။
နိဂုံး
တာ၀န္အမ်ဳိးအစား နိမ့္ျခင္း ျမင့္ျခင္း ထက္ တာ၀န္ကုိေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္မႈ ရွိမရွိကသာလွ်င္ ပဓါနက်ေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ တာ၀န္ၾကီးၾကီးယူထားလွ်င္ အလုပ္ကို ပိုမို ၾကိဳးကုတ္ လုံလ ထုတ္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ၀န္ၾကီးၾကီးထမ္း လုိလွ်င္ ပခုံးေကာင္းေကာင္းရွိရန္ လုိမည္သာတည္း ။




 ၅၄ ဘီလ်ံ ခ်မ္းသာေသာ ေဘးလ္ဂိတ္စ္ အေမရိက၏ အႂကြယ္ဝဆံုးအျဖစ္ ဆက္တည္ရွိ
မစၥတာဂိတ္စ္သည္ ထင္ရွားေသာ ပရဟိတ အလွဴရွင္ ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္သည္။
မိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္တ္ (Microsoft) အား ပူးေပါင္းတည္ေထာင္သူ ေဘးလ္ ဂိတ္တ္စ္ (Bill Gates) အား အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ အႂကြယ္ဝဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ၁၇ ႏွစ္ဆက္တိုက္ သတ္မွတ္ခံရသည္။
ေဘးလ္ဂိတ္စ္ (Bill Gates) ႏွင့္ သူ၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေပါလ္ အယ္လႅဲန္ (Paul Allen) တို႔သည္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၄)ရက္ (April 4, 1975)တြင္ နယူး မကၠဆီကို (New Mexico) ျပည္နယ္ရွိ အာလ္ဗူေကးရ္ေကး
(Albuquerque) တြင္ မိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္ထ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္း (Microsoft Corporation) အား စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
ေဖာ့ဗ္စ္ မဂၢဇင္းသည္ (Forbes magazine) သူ၏ ဓနအင္အားအား ေဒၚလာ ၅၄ ဘီလ်ံ (ေပါင္ ၃၄.၅ ဘီလ်ံ) ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေရး ဆရာႀကီးတစ္ဆူ (investment guru) ျဖစ္ေသာ ဝါရဲန္း ဘတ္ဖက္ထ္ (Warren Buffet) သည္ ေဒၚလာ ၄၅ ဘီလ်ံျဖင့္ ဒုတိယလိုက္သည္။
ေဖာ့ဗ္စ္ (Forbes) ၏ အေမရိကန္ ျပည္ေထင္စုတြင္ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းဝင္ ၄၀၀ တြင္ ေဆာ့ဖ္ထ္ဝဲယားသူေ႒းႀကီး (software tycoon) လယ္ရီ အဲလစ္ဆန္ (Larry Ellison) သည္ တတိယေနရာမွာ ရွိၿပီး
ေဝါလ္မက္ (Wal-Mart)အား အေမြဆက္ခံသူ ခရစ္စတီ ေဝါလ္တန္ (Christy Walton) က စတုတၳလိုက္သည္။
ေဖာ့ဗ္စ္ (Forbes) ၏ စာရင္းဝင္အျဖစ္ ပါရွိရန္ အနည္းဆံုး ေဒၚလာ ၁ ဘီလ်ံ (billion) ($1,000,000,000=1x109) ခ်မ္းသာရမည္ ျဖစ္ရာ ယင္းသတ္မွတ္ခ်က္မွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ ၉၅၀ မီလ်ံမွ တက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
ဘီလ်ံနာ (billionaire) ေပါင္း ၄၀၀ ၏ စုစုေပါင္း ႂကြယ္ဝမႈမွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာရွိသည္ထက္ ၉ % တိုးတက္လာၿပီး ေဒၚလာ ၁.၃၇ ႀတီလ်ံ (trillion) ($ 1.37x1012) ျဖစ္လာသည္။
၎ေငြ ပမာဏမွာ စပိန္ႏိုင္ငံ သို႔မဟုတ္ ကေနဒါ၏ ျပည္တြင္းအသားတင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တန္ဖိုး (GDP – gross domestic product) ႏွင့္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ညီမွ်သည္။


Malefic-Benefic Planet & Human Being (ၿဂိဳဟ္ဆိုး၊ ၿဂိဳဟ္ေကာင္း-လူဆိုး၊လူေကာင္း)
ေဗဒင္ပညာတြင္ ၿဂိဳဟ္တို႔ အေၾကာင္းကို ေျပာၾကေသာ အခါ- စေန၊ အဂၤါ ဆိုလွ်င္ ၿဂိဳဟ္ဆိုး၊ ၾကာသပေတး၊ ေသာၾကာ ဆိုလွ်င္ ၿဂိဳဟ္ေကာင္းဟု ေျပာၾက ဆိုၾက၊ သံုးသပ္ၾက သည္ကို ေနရာတိုင္း လိုလိုတြင္ ေတြ႔ရပါသည္။
၄င္းတို႔သည္ အမွန္တကယ္ေကာ- ထိုအတိုင္း ၿဂိဳဟ္ဆိုး၊ ၿဂိဳဟ္ေကာင္း ျဖစ္ၾကပါ၏ေလာ။
လူတို႔ႏွင့္ လြန္စြာမွ ေ၀းကြာလွ သည့္ ေကာင္းကင္တြင္ တည္ေနၿပီး၊ မိမိကိုယ္တိုင္ တစ္ခါမွ နီးနီးစပ္စပ္ မဆက္ဆံဘူးေသာ ထိုၿဂိဳဟ္တို႔ကို ၿဂိဳဟ္ဆိုး၊ ၿဂိဳဟ္ေကာင္း ဟု မသတ္မွတ္ခင္- မိမိ ႏွင့္ အမ်ိဳးဇတ္တူခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ေန႔စဥ္ ႏွင့္ အမွ် ေတြ႔ၾကံဳ ဆက္ဆံ ေနရေသာ သူမ်ား ျဖစ္ေသာ လူ အခ်င္းခ်င္း ကိုပင္လွ်င္- လူဆိုး လူေကာင္း သတ္မွတ္ ရာတြင္ မည္သည့္ ဥပေဒသကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနျဖင့္ သံုးစြဲ ေနၾက ပါသနည္း။
အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူအမ်ားစု သည္သာ- အမွန္တကယ္ ေကာင္းေသာသူ၊ အစစ္အမွန္ ဆိုးေသာသူ၊ ယခု ေကာင္း ေသာ္လည္း ေနာင္ဆိုးမည့္သူ၊ ယခု ဆိုးေသာ္လည္း ေနာင္ ေကာင္းမည့္သူ၊ အျပင္ပန္း ေကာင္းမြန္ေသာ္ လည္း အတြင္းသေဘာ ဆိုးသူ၊ အျပင္ပန္း ဆိုးေသာ္လည္း- အတြင္းသေဘာ ေကာင္းမြန္သူ၊ အခ်ိဳ.ေနရာမ်ားတြင္ ေကာင္း ေသာ္လည္း အခ်ိဳ.ေနရာ မ်ားတြင္ ဆိုးေသာသူ၊ ယခု အသံုးမက်ဟု ျမင္ရေသာ္လည္း အေရးၾကံဳ လာလွ်င္ သက္လံု ေကာင္းသည့္သူ- စသည္တို႔ကိုသာ အမွန္တကယ္ ဆန္းစစ္ ေ၀ဘန္ ႏိုင္ၾကပါလွ်င္- ခ်စ္သူ ၾကင္ဘက္ ေ႐ြးခ်ယ္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ အေပါင္းအေဖာ္ ေ႐ြးခ်ယ္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ လုပ္ငန္း စပ္တူစပ္ဘက္ ေ႐ြးခ်ယ္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ေငြေခ်းငွားရာတြင္ လည္းေကာင္း- ျပႆနာမ်ား ေပၚလာေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ေ႐ြးခ်ယ္မွဳမ်ား မွားယြင္းေနၾကပါသနည္း။ ေအာက္ပါတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
- စ႐ိုက္ ႏွင့္ စိတ္ဓါတ္ ကြဲျပားမွဳကို တစ္ခုခ်င္းစီ မဆန္းစစ္မိျခင္း။
- တစ္ဘက္သူ၏ စိတ္ဓါတ္အင္အား ခိုင္ခံ့မွဳကို မသံုးသပ္မိျခင္း။
- အေျခအေန တို႔၏ တြန္းပို႔ေပးတတ္ေသာ သေဘာကို နားမလည္ပဲ- ဤသူအား လူေကာင္း၊ ဤသူအား လူဆိုးဟု ပံုေသ အျမဲယူဆထားမိတတ္ျခင္း။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္႐ြယ္စဥ္က- ကာတြန္းစာအုပ္ ဖတ္ေသာ အခါမ်ား၊ ႐ုင္႐ွင္ ၾကည့္ေသာ အခါမ်ားတြင္- ဘယ္သူက လူဆိုးႀကီး၊ ဘယ္သူက ဇတ္လိုက္၊ ဘယ္သူက လူေကာင္း စသည္ ျဖင့္- မိမိတို႔ နားလည္ သလို သတ္မွတ္ကာ၊ ဇာတ္လိုက္ကို အားေပး၊ လူဆိုးကို မုန္းတီး စသည္ျဖင့္ ႐ုပ္႐ွင္ႏွင့္ စာအုပ္တို႔၏ ရႆ ကို ခံစားခဲ့ၾကပါသည္။
တကယ္ပဲ- အျပင္မွာ လူဆိုး၊ လူေကာင္း၊ ဤသို႔ ကြဲျပားေနၾကပါသလား။
လူေကာင္းသည္ အျမဲတမ္း ေကာင္းေနၿပီး၊ လူဆိုးသည္ေကာ အျမဲတမ္း ဆိုးေနပါသလား။
ခရဇ္ေတာ္ မေပၚမီ အႏွစ္ (၄၀၀) ခန္႔က- ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ဂရိ အေတြးအေခၚ ပညာ႐ွင္ႀကီး ဆိုကေရးတီး အေၾကာင္းမွ စတင္ပါရေစ။
ဆိုကေရးတီး သည္ လြန္စြာ ထူးခၽြန္ေသာ အေတြးအေခၚ ပညာ႐ွင္ႀကီး ျဖစ္သျဖင့္- ပညာ ဆည္းပူးလိုသူ တပည့္မ်ားစြာသည္ သူ႔ထံတြင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ျဖင့္ ပညာသင္ယူ ခဲ့ၾကပါသည္။
တစ္ေန႔တြင္ ဂ်စ္ပဆီ ေဗဒင္ ဆရာမ တစ္ေယာက္သည္ ဆရာႀကီး စာသင္ေက်ာင္း အနားသို႔ ေရာက္လာသျဖင့္ တပည့္တို႔သည္ ထို ေဗဒင္ ဆရာမ ထံတြင္ တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ ေဗဒင္ ၾကည့္ေန ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားမ်ား စု႐ံုးေနရာသို႔ ေရာက္႐ိွလာရာ- ေက်ာင္းသား တို႔က ဆရာႀကီးအားလည္း ထိုဆရာမ ထံတြင္ ေဗဒင္ ၾကည့္ရန္ ေတာင္းဆို သျဖင့္ ဆရာႀကီးလည္း ေဗဒင္ ၾကည့္သည္ ဟုဆိုပါသည္။ ထိုအခါ-ဂ်စ္ပဆီ ဆရာမ က ဆရာႀကီး၏ လကၡဏာႏွင့္ ဇာတာအား ၾကည့္ၿပီး- “သင္သည္-လြန္စြာမွ ရမၼက္ၾကဴးသူ ျဖစ္သည္။ လြန္စြာ ရာဂ ႀကီးသူ ျဖစ္သည္။ လြန္စြာမွ အစားအေသာက္၊ အအိပ္ ၾကဴးလြန္သူ ျဖစ္သည္ ဟု ေဟာခ် လိုက္ပါသည္။” ဆရာႀကီး၏ ျဖဴစင္ေသာ သီလ၊ သန္႔စင္ေသာ အေန အထိုင္၊ ၿခိဳးျခံေသာ အအိပ္ အစားကို သိထားၾကသူ တပည့္ အမ်ားသည္ “ဟာ-ဆရာမ ေဟာတာ မွားေနျပီ၊ ဆရာႀကီး ဘယ္ေလာက္ ျမင့္ျမတ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး သိၾက ပါတယ္။” ဟု တစ္ၿပိဳင္တည္း ျငင္းဆိုၾကပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္- ဆရာႀကီးကမူ- “ဆရာမ ေဟာတာ အလြန္မွန္ပါတယ္။ အတိအက်ကို မွန္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆရာမ ေျပာတဲ့ အတိုင္း၊ ရမၼက္ၾကဴးသူ၊ ရာဂႀကီးသူ၊ အစား၊ အအိပ္ၾကဴးသူ ျဖစ္ပါသည္။” ဟု ဆိုလိုက္ရာ- တပည့္မ်ားအေနျဖင့္ “မဟုတ္တာ ဆရာႀကီးရယ္၊ ဆရာႀကီးရဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရား အင္မတန္ ျမင့္ျမတ္တာ၊ ဆရာႀကီး အစားအအိပ္ အလြန္နည္းတာကို ကၽြန္ေတာ့္တို႔ အားလံုး အသိပဲေလ၊ ဘယ္မွာ မွန္လို႔လဲ” ဟု မေက်မနပ္ ဆိုၾကပါသည္။
ဤအခါတြင္ ဆရာႀကီးမွ- “ငါ့တပည့္တို႔-ဆရာမ ေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ၊ ဆရာႀကီးရဲ. အတြင္း သ႑ာန္မွာ အမွန္႐ိွေနတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာ၊ အသိဥာဏ္ ဆိုတဲ့ ထိမ္းခ်ဳပ္ ႏုိင္စြမ္းအားေၾကာင့္ မင္းတို႔ အခုလို သိထားၾကတဲ့- ကိုယ္က်င္႔တရား ေကာင္းမြန္တဲ့၊ တဏွာ ရာဂ နည္းပါးတဲ့၊ အအိပ္အစား ခ်ိဳးျခံတဲ့ ဆရာႀကီး အေနနဲ႔ မင္းတို႔က ငါ့ကို ျမင္ေန ရတာပါ။ ဆရာမ ေျပာတဲ့ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ေတြ အားလံုးဟာ ငါ့ရင္ထဲမွာ-ပင္ကိုယ္သဘာ၀ အေနနဲ႔ ႐ိွေနပါတယ္” ဟု ေျပာျပခဲ့သည္ ဟု ၾကားဘူးပါသည္။
ဤသည္မွာ- မိမိ၏ အတြင္းစိတ္-အ႐ိွကို အ႐ိွအတိုင္း ျမင္ႏိုင္႐ံုသာမက-မွန္ကန္စြာ ၀န္ခံေသာ ဆရာႀကီး၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာမွာ လြန္စြာ ေလးစားစရာ ေကာင္းလွပါသည္။
ပုထုဇဥ္ လူသားတို႔တြင္- ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ တဏွာ၊ ကိေလသာ မီးမ်ား မၿငိမ္းၾကေသး သျဖင့္ ထိုသို႔ေသာ မေကာင္းသည့္ စိတ္မ်ား သည္ လူတိုင္းတြင္ ႐ိွၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္-ဥာဏ္ပညာ ႀကီးေသာ၊ ခိုင္ခံ့ေသာ စိတ္႐ိွသူမ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ တဏွာ၊ ကိေလသာ တို႔ကို အေကာင္ အထည္ ေဖၚေဆာင္႐ြက္ သည့္ အဆင့္ အထိ မေရာက္သြားရန္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္- ၄င္းတို႔ကို ပညာ႐ိွ သူေတာ္ေကာင္း အေနျဖင့္ ျမင္ေတြ. ၾကရ ပါသည္။
စိတ္ဓါတ္ အင္အားနည္းသူ၊ ပါတ္၀န္းက်င္ မေကာင္းေသာ အေျခအေန တို႔တြင္ ႀကီးျပင္း လာရသူ၊ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းမ်ားႏွင့္ ဆံုစည္းခြင္႔မရသူ၊ ထိုသို႔ေသာ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္႐ိုင္း မ်ားကို မျပဳျပင္၊ မထိမ္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ - ရာဇ၀တ္ေကာင္မ်ား၊ လူဆိုးမ်ားဟု အမ်ားက သတ္မွတ္ထားျခင္း ခံထားရပါသည္။
ဤသည္မွာ လူတစ္ေယာက္္ အေနျဖင့္ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္မွာ မေကာင္းမွဳ၊ အဆိုးဓါတ္ ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္စြမ္း႐ိွမ႐ိွ ေပၚတြင္ တည္ေနျခင္းကို ဆိုလိုေနပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္- လူအမ်ားစုအေနျဖင့္ အျခားလူတစ္ေယာက္၏ ဗဟိဒၶစ႐ိုက္ သြင္ျပင္ကိုသာ ေလ့လာ၍- ဤသူကား လူဆိုး၊ ဤသူကား လူေကာင္း ဟူ၍ သတ္မွတ္ ၾကမည္ ဆိုလွ်င္ မွန္ကန္ သဘာ၀က် ပါမည္လား။
ဦးစြာ- စ႐ိုက္ဆိုးျခင္း၊ ႏွင့္ စိတ္ဓါတ္ ဆိုးျခင္းကို ခြဲျခားစြာ ေျပာရပါမည္။
အခ်ိဳ.သည္- ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ရင္းေကာင္းမ်ား ႐ိွေသာ္လည္း- အျပဳအမူ၊ အေျပာ အဆို တိုေတာင္း မွဳေၾကာင့္- အေျပာဆိုးသူ၊ ႐ိုင္းျပသူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရကာ ေ၀းေ၀းမွ ေ႐ွာင္႐ွား ခံၾကရၿပီး၊ အခ်ိဳ.မွာလည္း မိမိသူငယ္ခ်င္း အတြက္ ျဖစ္ေစ၊ အျမင္မေတာ္ေသာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ပါ၀င္၍ ခိုက္ရန္ ျဖစ္မိျခင္း ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္က်၊ ေထာင္က် အျပစ္ဒဏ္ ခံၾကရတတ္သည္။ ထိုသူမ်ားကို လူဆိုးဟု သတ္မွတ္ၾကမည္ ဆိုလွ်င္- မိမိကိုယ္မိမိ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ၀တ္စား ဆင္ယင္ၿပီး၊ လူၾကည္ညိဳေအာင္ ေနေသာ္လည္း- မည္သူ တစ္ဦး၏ အက်ိဳးကိုမွ ေစတနာမွန္ ျဖင့္ ကူညီ ေဆာင္႐ြက္ေပးျခင္း မ႐ိွပဲ၊ တနည္းအားျဖင့္ မ်က္စိေ႐ွ.တြင္ ျမင္ေနရေသာ မတရားမွဳ မ်ားတြင္ “ငါ ႏွင့္ မဆိုင္” ဟု ဘယ္သူ ေသေသ၊ ငေတမာ ၿပီးေရာ ဆိုေသာ စိတ္ဓါတ္ ႐ိွသူမ်ားကို လူေကာင္းဟု သတ္မွတ္ ႏိုင္ပါမည္လား။
ျမတ္စြာ ဘုရား႐ွင္ သက္ေတာ္ထင္႐ွား ႐ိွစဥ္ကာလ က- အျခားသူအား စကား စေျပာလွ်င္- “ဟဲ့- သူယုတ္မာ” ဟု စတင္ ေခၚတတ္သည့္ အက်င့္႐ိွသည့္ ရဟႏၲာ မေထရ္ တစ္ပါး ႐ိွသည္ကို ဖတ္ဘူး ပါသည္။ ကိေလသာ ကင္းစင္ေသာ ရဟႏၲာ ျဖစ္၍- စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ေျပာစရာ ႐ိွမည္ မထင္ပါ။
ဤသည္မွာ- စ႐ိုက္ ႏွင့္ စိတ္ဓါတ္ ခြဲျခား သံုးသပ္ႏိုင္ ဘို႔ စဥ္းစား ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ ရာဇ၀င္တြင္ ထင္႐ွားသည့္ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဴလ ျဖစ္လာမည့္ ေမာင္ရစ္သည္- ဒီပဲရင္း ေဒသ၊ ၄င္းေမြးရာ ဇာတိတြင္- ေနရာတကာ ရန္ျဖစ္၊ မူးလွ်င္ ေသြးဆိုးတတ္ေသာ သူဟု ငယ္ေပါင္းမ်ားက အသိအမွတ္ ျပဳထားရသူျဖစ္သည္။
ကမာၻေပၚတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ၏ အသက္၊ အိုးအိမ္ကို ပ်က္စီးေစရန္- စစ္ႀကီးမ်ားကို ဖန္တီး ခဲ့သူတို႔သည္- ဂုဏ္သေရ႐ိွ၊ ပညာတတ္ ခ်မ္းသာ၍ လူႀကီး လူေကာင္းမ်ား အျဖစ္ အမ်ားက အသိအမွတ္ ျပဳခံထား ရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ေအးေဆးစြာ ေနထုိင္၍ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ေရာက္႐ိွေသာ္လည္း- မိမိကိုယ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ ဘ၀ ရပ္တည္မွဳ ကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ေသာ မိမိအတြက္ အက်ိဳးမ႐ိွလွ်င္၊ တနည္း အားျဖင့္ မိမိ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မထိခိုက္ေသးသေ႐ြ.၊ အားလံုးကို လ်စ္လ်ဴ႐ွဳတတ္ျပီး အျခားသူမ်ား၏ အခက္ အခဲကို ကူညီ ေပးလိုစိတ္ မ႐ိွေသာ သူမ်ားကိုမူ ေနရာတိုင္းတြင္ ေတြ႔ႏိုင္ ပါသည္။
ဆိုးေပ ၾကမ္းတမ္းေသာ လူသတ္သမား တစ္ေယာက္သည္ လ ူအေရအတြက္ ရာဂဏန္းမွ် ကိုသာ အလြန္ဆံုး သတ္ျဖတ္ႏိုင္ မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ျပံဳး႐ႊင္ ခ်ိဳသာေသာ ဂုဏ္ႀကီး႐ွင္ ရာထူး ႀကီးမားေသာ လူႀကီး လူေကာင္း ဆိုသူမ်ားသည္ လူအေရ အတြက္ သိန္းသန္း ႏွင့္ ခီ်၍ တိုက္႐ိုက္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သြယ္၀ိုက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း သတ္ျဖတ္ ႏိုင္ခဲ့ၾက ပါသည္။ ဆက္လက္၍ လည္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္- သူတို႔သည္ လူေကာင္း ျဖစ္ၾက ပါ၏ေလာ။
ျမတ္စြာ ဘုရားကို နည္းမိ်ဳးစံုျဖင့္ လုပ္ၾကံႏိုင္ရန္ ၾကံစည္ အားထုတ္သူ၊ သံဃာ သင္းခြဲသူ ေဒ၀ဒတ္ သည္- ေဒ၀ဒဟ ျပည္၏ နန္းညႊန္႔ နန္းလ်ာ မင္းသားလည္းျဖစ္၊ ဘုရားႏွင့္ ညီအကို ၀မ္းကြဲ ေတာ္သူလည္း ျဖစ္၊ ေယာက္ဖေတာ္သူလည္း ျဖစ္၏။ မိမိ၏ တန္ခိုး အစြမ္းကို ျပသျပီး အဇာတသတ္ မင္းသားငယ္ ထံမွ လာဘ္ လာဘမ်ားကို ဇိမ္က်က် စားေသာက္ ေနသျဖင့္ ျမတ္စြာ ဘုရားမွ- ၄င္းအား “ငါဘုရားတြင္ သာရိ ပုတၱရာ၊ ေမာဂၢလာန္ စေသာ လက္၀ဲေတာ္ရံ၊ လက္ယ်ာ ေတာ္ရံ သံဃာမ်ား ႐ိွေနလွ်က္- သင့္ကဲ့သို႔ အမ်ားတံေထြးကို စားသူအား မည္သို႔ ေၾကာင့္ သံဃာကို အပ္ရပါမည္နည္း” ဟု ျပင္းထန္စြာ မိန္႔ဆိုေသာ အခါတြင္- ျမတ္စြာဘုရား ႐ိုေသစြာ လက္ယ်ာရစ္ သံုးပါတ္ ပါတ္ၿပီးမွ ယဥ္ေက်းစြာ ျပန္ထြက္သြားကို ေဒ၀ဒတ္ကို လူေကာင္းဟု ဆိုႏိုင္ ပါမည္လား။
ဤသည္မွာ- စ႐ိုက္ႏွင့္ စိတ္ဓါတ္ ကြာျခားမွဳပင္ ျဖစ္သည္။
တစ္ဘက္တြင္ ဂုဏ္သေရ႐ိွ ဘုရား လူႀကီး အမည္ခံ၍- ရပ္႐ြာတြင္ ၾသဇာေညာင္း ေသာ္လည္း မိမိ၏ လိုဘ ျပည့္ေရး အတြက္- လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို- လာဘ္စားရန္၊ အက်င့္ပ်က္ရန္၊ မိမိႏွင့္ မသင့္ျမတ္သူမ်ားကို ေခ်ာက္ခ်ရန္၊ ေဖာက္ျပန္ရန္ ၀န္မေလး ေသာ လူႀကီး၊ လူေကာင္း ဆိုသူတို႔ႏွင့္ ထမီစုတ္ ခိုးသူ - သူခိုးတို႔ မည္သူက ပိုသာမည္ ထင္ပါသနည္း။
လက္မ႐ြံ. လူမိုက္ ဆိုေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္- အဆင့္ျမင့္ လူဂုဏ္တံ တစ္ေယာက္ တို႔ မည္သူက ပို၍ လူ႔ေဘာင္ေလာက ကို ဒုကၡေပးႏိုင္ပါသနည္း။
အားငယ္စိတ္ ႏွင့္ အေျခအေန ပါတ္၀န္းက်င္-
ဆရာႀကီး ပီမိုးနင္း အေနျဖင့္ လူတို႔၏ သိမ္ငယ္စိတ္ အေၾကာင္းကို ေရးသားခဲ့ဘူးပါသည္။ လူတိုင္းတြင္ သိမ္ငယ္စိတ္ ႐ိွၾကသည္။ ထို႔စိတ္ေၾကာင့္ ပင္- ထိုသိမ္ငယ္စိတ္ကို ကာကြယ္ ဖံုးအုပ္ရန္ အတြက္ မာန ကိုေမြးယင္း- အတၱတို႔ ႀကီးထြား လာၾကသည္။ ဥစၥာ႐ိွသူက ဥစၥာမာန ျဖင့္ ေထာင္လႊား၍ ၄င္း၏ သိမ္ငယ္စိတ္ကို ကာကြယ္ေနစဥ္တြင္- ဥစၥာမ႐ိွသူ ကလည္း- “သူ႔မွာ ပိုက္ဆံ ႐ိွတာ၊ ငါက ဘာလို႔ ဂ႐ုစိုက္မွာလဲ” ဟု မိမိ၏ သိမ္ငယ္ စိတ္ကို ျပန္လည္ ကာကြယ္ယင္း- မ႐ိွမာန ျဖစ္တည္ လာရသည္။
ဆီးသီးသည္ မဗ်ိဳင္းသည္ မိမိ အေနျဖင့္ ဆီးသီးသည္ ဘ၀မွ ဘုရင့္ မိဖုရား အျဖစ္ေရာက္ခဲ့ ၿပီးေနာက္္ ဆီးသီးကိုပင္ မျမင္ဘူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ ရသည္မွာ ႏံုခ်ာေသာ ခဲ့ေသာ မိမိ၏ အတိတ္ ဘ၀ကို အျခားသူမ်ား သိသြားမွာ စိုးေသာ သိမ္ငယ္ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
တစ္ခိ်န္က ျမန္မာျပည္တြင္ ထင္႐ွားခဲ့ေသာ လူမိုက္ဂိုဏ္း ေခါင္းေဆာင္ လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္သည္- ထိုသို႔ အေနအထား မေရာက္မီက-လြန္စြာ ေၾကာက္တတ္ေသာ လူေတာ မတိုး သည့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား တစ္ဦး အျဖစ္ျဖင့္ သရက္ေတာ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ ႀကီးျပင္း လာခဲ့သူ ျဖစ္ပါ၏။
ဤအခ်က္မွာ- အားငယ္မွဳေၾကာင့္- ျဖစ္လာတတ္ေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ စိတ္ဓါတ္မ်ား ျဖစ္ပါ၏။
ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ကဲ့သို႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ မဟာလူသား တို႔တြင္မူ- လူသာမာန္ တို႔ကဲ့သို႔ သိမ္ငယ္ စိတ္ မ႐ိွ၊ ထို႔ေၾကာင့္လည္း- မိမိအသက္အား ရန္႐ွာသူကိုပင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကသည္။ မိမိက တစ္ဘက္သူအား အႏိုင္ရေသာ အခါ - ထိုသူအား အဆံုးစီရင္ျခင္းသည္ ထိုသူကို ေၾကာက္၍ ျဖစ္သည္ကို စိတ္ပညာ႐ွင္မ်ား နားလည္ပါသည္။
မိမိ၏ အသက္ကို ခ်မ္းသာရန္ အတြက္- အ႐ွက္ကင္းမဲ့စြာ ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ိဳး ရမွာ ၀န္မေလးသူသည္- အႏိုင္ရေသာ အခါ တစ္ဘက္သူအား သတ္ပစ္ရန္ ၀န္မေလးတတ္။
မိမိတြင္ ေငြေၾကးမ႐ိွခင္က ေငြေၾကးမ႐ိွသူမ်ားကို အထင္ႀကီး၊ တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ တတ္သူသည္ ေငြေၾကး ျပည့္စံုသြားေသာ အခါ ယခင္ က မိမိ အေနအထားတြင္ ႐ိွေသာသူ တို႔ အေပၚတြင္ အထင္ေသး၊ ႐ွဳံ.ခ်၍၊ ေငြဂုဏ္ေမာက္ တတ္သည္မွာ- ၄င္း၏ ဟဒယ ႏွလံုးဓါတ္ သည္ ႏုနယ္၍- ေငြေၾကးဟူေသာ ဗဟိဒၶတရား၏ လႊမ္းမွဳဒဏ္ကို မေတာင့္ခံ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသည္မွာ အေၾကာက္တရား၊ သိမ္ငယ္မွဳေၾကာင့္ ျဖစ္လာေသာ စိတ္ဓါတ္ တို႔ ျဖစ္သည္။
စ႐ိုက္သည္- အထံုအျဖစ္ျဖင့္ ပါလာေသာ အရာျဖစ္၍- အလြယ္တကူ စြန္႔ပစ္ရန္ မလြယ္။ အျခားတစ္ဘက္တြင္ ပင္ကုိယ္ စိတ္ဓါတ္ အားျဖင့္- အားငယ္သူ၊ ေၾကာက္တတ္သူ၊ မိမိကိုယ္ မိမိ အလြန္ ခ်စ္တတ္သူ တို႔သည္- အေျခအေန တစ္ခုသို႔ ေရာက္သြားေသာ အခါ မိမိ၏ အသက္႐ွင္သန္ ေရးအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာ မဆံုး႐ံွဳး ေစေရး အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ယုတ္မာ ၾကသူမ်ား ျဖစ္သြား တတ္ပါ၏။ ထိုသူသည္ ပညာတတ္သူ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥစၥာ႐ိွသူ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆြဂုဏ္ မ်ိဳးဂုဏ္ ႀကီးမားသူ လည္းေကာင္း၊ မည္သူ မဆို ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ ပင္ကိုယ္ ခိုင္မာသည့္ စိတ္မ႐ိွပဲ- ခ်စ္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ေတြေ၀ ျခင္း (အားငယ္စိတ္ ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ) တို႔ေၾကာင့္- အေျခအေန တစ္ခုတြင္ ဆိုး႐ြားယုတ္မာ ေသာသူ အျဖစ္ေျပာင္း သြားႏိုင္ေသာ္လည္း- စ႐ိုက္ေကာင္းသူ ျဖစ္လွ်င္- ထိုသူ ဆိုးသည္ ကိုပင္ ပါတ္၀န္းက်င္က ဆိုးသူဟု မျမင္သိႏိုင္ပါ။
တကယ့္ အျပင္ေလာကတြင္ လူဆိုးႏွင့္ လူေကာင္းသည္ ႐ုပ္႐ွင္ထဲ၊ စာအုပ္ထဲ မွာလို အလြယ္တကူ ကြဲျပား မေနပါ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ေကာင္းေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ား ျဖစ္သည့္- မတရားမွဳကို မုန္းတီးျခင္း၊ အားနည္းသည့္ ဘက္မွ ရပ္တည္ျခင္း၊ သနားျခင္း၊ စေသာ စိတ္ဓါတ္ တို႔သည္လည္း လူဆိုးဟု သတ္မွတ္ ထားေသာ သူမ်ားတြင္ ႐ိွေနၾကသလို- ဆိုးညစ္ ယုတ္မာေသာ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ေသာ၊ မနာလို ၀န္တိုေသာ ဣသာ မစၦိရိယ၊ ဆိုေသာ စိတ္ဓါတ္ မ်ားသည္လည္း လူေကာင္းဟု သတ္မွတ္ျခင္း ခံထားရေသာ သူမ်ားတြင္ ႐ိွေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္းက အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္ဟု ထင္႐ွားေသာ နာဇီ အရာ႐ိွႀကီး အခ်ိဳ.ကို လုပ္ႀကံရန္ အတြက္- မဟာမိတ္ သူလွ်ိဳမယ္ တို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္း ခံရေသာ အတြင္းစည္း အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ၿပီးမွ- ထိုသူတို႔တြင္ လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္ေသာ၊ လက္ေအာက္ ငယ္သား အေပၚ ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို ေတြ႔ရျခင္းေၾကာင့္ ထိုသူတို႔အား လုပ္ၾကံရန္ အတြက္ မလုပ္ရက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ သူလွ်ိဳတို႔၏ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူး ပါသည္။
အထက္ပါ ႐ွင္းျပခ်က္တို႔ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္လွ်င္ ေအာက္ပါ အခ်က္ (၃) ခ်က္ကို ရပါမည္။
(၁) စ႐ိုက္ဆိုးတိုင္း၊ စိတ္ဓါတ္ မဆိုးသလို၊ စ႐ိုက္ေကာင္းတိုင္းလည္း စိတ္ဓါတ္ မေကာင္းပါ။
(၂) လူေကာင္း ျဖစ္သည္ ဟု သတ္မွတ္ထားျခင္း ခံထားရသူမ်ား တြင္လည္း- သဘာ၀ အတိုင္း ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အတၱ၊ မာန၊ အေၾကာက္တရား တို႔႐ိွေနျခင္းေၾကာင့္ ထိုသူ အခ်ိဳ.တို႔သည္လည္း ခိုင္မာ ေတာင့္တင္းေသာ စိတ္ဓါတ္ အခံ မွန္ မ႐ိွခဲ့လွ်င္- အေျခအေန၊ ပါတ္၀န္းက်င္၊ တို႔မွ တြန္းပို႔ေသာ အခါ လူ႔ေဘာင္ ေလာကကို ဖ်က္ဆီးသူ မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္သြား ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ လူဆိုးျဖစ္သည္ ဟုသတ္မွတ္ ထားျခင္း ခံထားရသူ တို႔သည္လည္း အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္ေသာအခါ- ျမင့္ျမတ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပး တတ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အေကာင္းထဲတြင္ အဆိုး႐ိွၿပီး၊ အဆိုးထဲတြင္ အေကာင္း႐ိွသည္။ အပူထဲတြင္ အေအး႐ိွၿပီး၊ အေအးထဲတြင္ အပူ႐ိွသည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ အလင္း႐ိွၿပီး၊ အလင္းထဲတြင္ အေမွာင္႐ိွသည္ ကို ဖုန္းေ႐ႊပညာ ႏွင့္ အာယုေဗၺဒ ပညာမ်ားက အသံုးခ် ထားပါသည္။
(၃) မိမိကိုယ္တိုင္၏ ဓါတ္ခံ အင္အား နည္းပါးမွဳသည္ ပါတ္၀န္းက်င္လႊမ္းမိုးမွဳတို႔ကို မကာကြယ္ မတားဆီးႏိုင္ခံလွ်င္ ျဖစ္ေစ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ဓါတ္တို႔၏ အေထာက္အပံ့ကို မရ႐ိွခဲ့လွ်င္ ျဖစ္ေစ- ေကာင္းသည္ဟု သာမာန္ အားျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ လူအခ်ိဳ.သည္ အေျခအေန တို႔က တြန္းပို႔လာေသာ အခါ မထင္မွတ္ဘြယ္ ဆိုးယုတ္ သြားႏိုင္ပါသည္။
လူအေၾကာင္း နားလည္လွ်င္- ၿဂိဳဟ္အေၾကာင္းလည္း နားလည္ႏိုင္ပါသည္။
အဘယ္႔ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္- အရာအားလံုးသည္ ေလာက၏ နိယာမကို မဆန္႔က်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ရာဟုၿဂိဳဟ္၊ ကိတ္ၿဂိဳဟ္၊ စေနၿဂိဳဟ္၊ အဂၤါ ၿဂိဳဟ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဗဒင္ဆရာမ်ား၏ စြဲခ်က္တင္ အျပစ္ဖို႔ျခင္း ဒဏ္ကို တစ္သတ္မတ္တည္း အျမဲ ခံေနရေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား ျဖစ္ၾက ရ႐ွာ သည္။ ထိုၿဂိဳဟ္မ်ား ဒႆာ စားေနခ်ိန္၊ ထိုၿဂိဳဟ္မ်ား၏ အျမင္ကို အျခားေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ ဘာ၀မ်ား ခံစားရခ်ိန္တြင္ အဆိုးကိစၥမ်ားကို ေဟာရန္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔က ႀကိဳးစားမိပါ ေတာ့သည္။
၄င္းတို႔သည္ စ႐ိုက္ဆိုးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုတစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ေတာ့ ၿဂိဳဟ္ဆိုးဟု အေျပာ ခံရျခင္းမွာ သိပ္ေတာ့ မတရား လွပါေပ။ တစ္ဘက္စီးနင္း ဆန္လြန္းလွ၏။
ၾကာသပေတး၊ ေသာၾကာ စေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား ဒႆာ စီးေနခ်ိန္၊ ထိုၿဂိဳဟ္မ်ား၏ အျမင္မ်ားကို ရထား ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဗဒင္ဆရာမ်ား က အေကာင္းေျပာဘို႔ ျပင္ေတာ့သည္။ အဘယ္႔ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထိုၿဂိဳဟ္တို႔သည္ ပင္ကိုယ္ စ႐ိုက္ေကာင္းေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ တနည္း အားျဖင့္ သဘာ၀ ေသာမ ၿဂိဳဟ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ေ႐ွးက်မ္းျမတ္ တို႔သည္- အထက္တြင္ ေဖၚျပခဲ့သည့္ အတိုင္း- သဘာ၀ ပါပ ၿဂိဳဟ္၊ သဘာ၀ ေသာမ ၿဂိဳဟ္တို႔ကို သတ္မွတ္ ေပးခဲ့ေသာ္လည္း- ဥာဏ္ပညာ ႀကီးသူတို႔ အေနျဖင့္- ၿဂိဳဟ္တို႔၏ သေဘာ သဘာ၀ကို နားလည္ေစရန္ သဲလြန္စ ခ်န္ထားေပးခဲ့သည္။
ထိုသဲလြန္စသည္ကား- တနလၤာ ၿဂိဳဟ္ႏွင့္ ဗုဒၶဟူးၿဂိဳဟ္ တို႔ျဖစ္၏။
တနလၤာ ၿဂိဳဟ္ႏွင့္ ဗုဒၶဟူးၿဂိဳဟ္တို႔မွာမူ- ျဒဗ္ထုထည္ အရလည္း ေသးငယ္- မၾကာခဏ ေနႏွင့္ နီးစပ္သြား၍ အင္အားေတာက္ပမွဳ နည္းျခင္း ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔သည္ ပံုမွန္ အားျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ ဓါတ္အင္အား နည္းပါးေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုၿဂိဳဟ္တို႔ အေနျဖင့္ ေရာက္တည္ ရာ ေနရာ အရလည္း ထပ္မံ၍ အင္အားနည္းေန ၿပီး၊ မေကာင္းေသာ အျခားေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၏ လႊမ္းမိုးမွဳ ႐ိွပါမူ- ထိုသူတို႔သည္ ၿဂိဳဟ္ဆိုးသဘြယ္ ျပဳမူေတာ့၏။
နကၡတ္ ပညာတြင္ ၾကာသပေတးကို အထူးအေကာင္း ေျပာ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ၄င္းတာ၀န္ ယူထားသည္မွာ ပညာႏွင့္ အသိဥာဏ္ ျဖစ္႐ံုမွ် မက- ၿဂိဳဟ္ ကိုယ္၌အားျဖင့္ ထုတည္ အ႐ြယ္အစားႀကီးမား၏။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ရာသီ ႏွဳန္းျဖင့္ ေျဖးညွင္းစြာ ျဖတ္သန္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံုမွန္ အားျဖင့္၊ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ၾကာသပေတးသည္ ၿဂိဳဟ္ေကာင္း ဟု သတ္မွတ္ ႏိုင္ေသာ္- အခ်ိဳ.သူမ်ား၏ ဇာတာတြင္ ၾကာသပေတးသည္ အင္အားနည္းပါး ေသာ အေနအထား တြင္ တည္႐ိွေနလွ်င္- ၄င္းအား တိုက္႐ိုက္ အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြယ္၀ိုက္ အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ၿဂိဳဟ္ဆိုးမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမွဳ၊ ပါတ္သက္မွဳမ်ား နက္႐ိွဳင္းစြာ ႐ိွေနလွ်င္ ထိုၾကာသပေတး ကိုယ္တိုင္ပင္ ထိုဇာတာ႐ွင္ မ်ားအတြင္ ၿဂိဳဟ္ဆိုး ျဖစ္သြားတတ္၏။ သို႔ေသာ္ စ႐ိုက္ေကာင္းေသာ (တစ္နည္းအား ျဖင့္ ပညာတတ္ လူႀကီး လူေကာင္း တို႔ ႏွင့္ ဥပမာေပးရပါမည္။) ၿဂိဳဟ္ျဖစ္သျဖင့္- ၄င္း၏ လႊမ္းမိုး ဖ်က္ဆီးမွဳသည္ စ႐ိုက္ၾကမ္းေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား ဖ်က္ဆီးပံုႏွင့္ မတူသည္ကို သတိျပဳရပါမည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း- လူတို႔ နည္းတူပင္- ၿဂိဳဟ္တို႔မွာ-
- မူရင္း စ႐ိုက္ ႏွင့္ သဘာ၀ အရ ကြဲျပားမွဳ႐ိွသည္။
- ၿဂိဳဟ္တစ္လံုးစီ၏ မူလ သဘာ၀ အင္အား ခိုင္ခံ့မွဳ အရကြဲျပားမွဳ ႐ိွသည္။
- အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ ဆိုေသာ ေကာဇာ အေနအထား တို႔၏ တြန္းပို႔ ေပးမွဳေၾကာင့္ အေကာင္း အဆိုး ေျပာင္းတတ္ေသာ သေဘာ႐ိွသည္။
ထိုၿဂိဳဟ္တို႔၏ လႊမ္းမိုးမွဳ မိမိအေပၚတြင္ ႐ိုက္ခတ္ သက္ေရာက္တတ္ေသာ အေနအထားမွာ-
မူလ ဇာတာအရ-
- ၿဂိဳဟ္တစ္လံုးစီ အင္အား ခိုင္ခံ့မွဳ
- ထိုၿဂိဳဟ္တို႔သည္ မိမိႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အျခား ျဂိဳဟ္တို႔ႏွင့္၊ သက္ဆိုင္ရာ အတန္႔ ဘာ၀ တို႔အေပၚတြင္ မည္မွ် အင္အားႏွင့္ လႊမ္းမိုးထားမွဳ၊
တို႔အေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္။
ျမန္မာ စကားလံုး “အင္အား” ဆိုသည္မွာ- အဓိပၸါယ္ေရာေထြးႏိုင္ေသာ စကားလံုး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္- နကၡတ္ပညာကို ေလ့လာသူ အမ်ားစုတို႔သည္- က်မ္းတို႔က ဆိုလိုေသာ အင္အားကို ေရာေထြးစြာ နားလည္သြားတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္း- မေကာင္းေသာ စေန၊ အဂၤါတို႔ အင္အားနည္းေလ ေကာင္းေလ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ မေကာင္း ေသာ ဒုဌာန ဘာ၀ အိမ္႐ွင္တို႔ (၆-တန္႔၊ ၈-တန္႔၊ ၁၂-တန္႔) အိမ္႐ွင္ တို႔ အင္အားနည္းေလ ေကာင္းေလ ဟူ၍ လည္းေကာင္း မွားယြင္းေသာ ဆံုးျဖတ္မွဳ မ်ားေပၚေပါက္ လာရျခင္း ျဖစ္သည္။
“အင္အား” ဆိုသည္မွာ- “Strength” ေခၚ ေတာင့္တင့္ ခိုင္မာမွဳ စြမ္းအား ဟု အဓိပၸါယ္ တစ္မ်ိဳးထြက္၍၊ အျခား အဓိပၸါယ္ တစ္ခုမွာ- “Influence” ေခၚ လႊမ္းမိုးမွဳ စြမ္းအား ဟူ၍ (၂) ခုကြဲျပား စြာ ႐ိွေနသည္။
      မည္သည့္ ၿဂိဳဟ္မဆို၊ တနည္းအားျဖင့္ မည္သည့္ ဘာ၀ အိမ္႐ွင္မဆို- “Strength” ေခၚ ေတာင့္တင့္ ခိုင္မာမွဳ စြမ္းအား ေကာင္းျခင္းသည္ အေရးၾကီးေသာ လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ထိုမွသာ ထိုၿဂိဳဟ္သည္ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္တို႔ကို ေကာင္းမြန္ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္ မွာ ၿဂိဳဟ္ဆိုးတို႔သည္ လည္း သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္မ်ား႐ိွေနျခင္း ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔၏ အင္အားေကာင္းျခင္း သည္ လိုလားသင့္ေသာ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သည္။
      - “Influence” ေခၚ လႊမ္းမိုးမွဳ စြမ္းအား ဆိုသည္မွာ- ထိုၿဂိဳဟ္သည္ အျခား ေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား ႏွင့္ အတန္႔ ဘာ၀ တို႔ကို အပူး၊ အျမင္ အံသာ အေနအထား နီးစပ္မွဳတို႔ျဖင့္ - လႊမ္းမိုးထားျခင္းကို ဆိုလိုသည္။
      - ဆိုလိုသည္မွာ- ဇာတာ႐ွင္ တစ္ဦးအတြက္- ၆-တန္႔သခင္လည္းျဖစ္၊ စ႐ိုက္အရ လည္း ၾကမ္းတမ္းေသာ သဘာ၀ ႐ိွသည့္ အဂၤါသည္ ၿဂိဳဟ္ဆိုး တစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္၍- ၄င္း အင္အား “Strength” ေကာင္းျခင္းသည္ ဇာတာ႐ွင္ အေနျဖင့္ မေတာ္တစ္ဆ ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ္မွ အသက္အႏၲာရယ္မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း၊ ရန္သူကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၊ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ ရာတြင္ မည္သူႏွင့္ မွ် မတူေအာင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ထူးျခားထက္ျမက္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္း စေသာ အစြမ္းမ်ားကို ေပး၍ လိုအပ္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေသာ္လည္း- ထိုအဂၤါသည္ မူလ ဇာတာတြင္ မည္သည့္ အျခားေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ ဘာ၀ မ်ားကိုမွ် ဖ်က္ဆီးထားျခင္း မ႐ိွပါမူ ဤဇာတာ႐ွင္ သည္ ဘ၀ တစ္သက္တာ အားျဖင့္ ေအာင္ျမင္၍ အႏၲရာယ္မွ ကင္းေ၀း မည့္သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအဂၤါသည္ အျခားေသာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ အတန္႔ ဘာ၀မ်ားကို မူလ ဇာတာတြင္ ဖ်က္ဆီးတိုက္ခိုက္ ထားမွဳမ်ား ႐ိွေနပါမူ- ဇာတာ႐ွင္ အေနျဖင့္ ကံၾကမၼာ အနိမ့္ပိုင္း က်ေရာက္ခ်ိန္၊ ဒႆာ ကာလ အတြင္းတြင္ ေကာဇာ အဂၤါသည္ သက္ဆိုင္ရာ ၿဂိဳဟ္မ်ား၊ ဘာ၀မ်ားကို နီးစပ္စြာ လႊမ္းမိုးမွဳ “Influence” ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ပိုင္းတြင္ ဇာတာ႐ွင္ တြင္ မေတာ္တစ္ဆမွဳ၊ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ပြားမွဳ၊ အမွဳအခင္း ျဖစ္မွဳ၊ မ်ား ျပႆနာ မ်ားကို ထင္႐ွားစြာ ၾကံဳေတြ႔ရမည္ ျဖစ္သည္။
“ေဗဒင္ ပညာ” ဟူသည္- “ေဗဒ” ဆိုေသာ အသိဥာဏ္ ပညာ ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ေဗဒင္ ပညာ ကို အမ်ားစုက နားလည္ ထားသည္မွာ ေ႐ွ.ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ ေဟာေသာ Fortune Teller ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ Fortune Telling အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိွ၏။ အခ်ိဳ.ေသာ နည္းတို႔မွာ အလြန္ပင္ မွန ္ေသာ္လည္း- အသိဥာဏ္ ပညာဟူ၍ လံုးလံုး နီးပါးပင္ မလိုေခ်။ ေဗဒင္ က်မ္းတို႔တို- အသိဥာဏ္ မပါပဲ- အာဂံုက်က္ ခဲ့ေသာ္- က်မ္းတတ္ေသာ“ေဗဒင္ ဆရာ” ျဖစ္သြား၏။ အမွန္က “ေဗဒင္ ပညာ” သည္ က်မ္းတို႔ကို အေထာက္အကူ သေဘာထား၍- ေဟာေျပာ စိစစ္ျခင္း တို႔ကို အေျခခံျပီးေနာက္- မိမိ၏ အသိဥာဏ္ တံခါးကို ဖြင့္ေသာ - ပညာရပ္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း- ေဗဒင္ ပညာ၏ အႏွစ္သာရကို သေဘာေပါက္သြားေသာ ပညာ႐ွင္ႀကီး မ်ားသည္ ပကတိ အႏွစ္သာရကို ႐ွာေဖြရန္ လူ႔ေဘာင္ ေလာကကို စြန္႔ခြာ သြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

> ၁၆။ပန္းၿခံေတြမွာေတြ ့ရတဲ ့ၿမင္းစီးစစ္သည္ရုပ္တုေတြရဲ ့ၿမင္းရဲ့ေၿခေထာက္
> (၁) ဖက္ဟာေလထဲမွာရွိေနရင္ အဲဒီစစ္သည္ဟာ စစ္ပြဲမွာ ရတဲ့ဒဏ္ရာေၾကာင့္
> ေသတာတဲ့၊ (၂)ဖက္ ေလထဲမွာ ရွိေနရင္စစ္ပြဲမွာက်တာပါတဲ့၊ (၄) ဖက္လုံး
> ေၿမေပၚမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ရုိးရုိးေသတာပါတဲ့
> (ကဲ...ပန္းၿခံေတြေရာက္ရင္ေသခ်ာၾကည့္ဖုိ့မေန ့ၾကနဲ့ေနာ္)
> (ရုပ္တုကုိၾကည့္ဖုိ့ေၿပာတာေနာ္)
> ၁၇။ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက အဂၤလန္မွာ ဘုရင္ ့ရဲ့အမိန္ ့မရပဲ
> ၿပည္သူၿပည္သားေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံလုိ့မရၾကပါဘူးတဲ့... သူတုိ့ဟာ
> ကေလးလုိခ်င္ရင္ ဘုရင့္ခြင့္ၿပဳခ်က္ရမွ...အဲဒီခြင့္ၿပဳခ်က္ကုိ
> အိမ္တံခါး၀မွာခ်ိတ္ၿပီး လိင္ဆက္ဆံမွုၿပဳရပါတယ္တဲ့...
> ဟီးဟီး..တစ္မ်ိဳးပဲေနာ္
> အဲဒီ Plague ကေတာ့ဒီလုိေလးပါ... "Fornication Under Consent of the King" (fuck)
> (ရုိင္းတယ္လုိ့မထင္ေစခ်င္ပါ... သိေစခ်င္လုိ့တင္ၿပေပးတာပါခင္ဗ်ာ...)
> ၁၈။အဂၤလိပ္ေတြ ၾသစေတးလ်ကုိ စၿပီးေၿခခ်ၾကေတာ့ သားပုိက္ေကာင္ကုိ
> ဘယ္လုိေခၚသလဲလုိ့ စေမးၾကပါတယ္တဲ့.... ေဒသခံ ၾသစေတးလ်န္းေတြက "Kan Ghu Ru"
> လုိ့ေၿဖၾကပါတယ္
> ဒါနဲ့ပဲ..ကုိေရႊဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြက သားပုိက္ေကာင္ကုိ "Kangaroo" လုိ့
> ေခၚေ၀ၚသမုတ္ခဲ့ပါတယ္ ၾသစေတးလ်န္းေတြေၿပာတဲ့ "Kan Ghu Ru" ဆုိတာက "We
> don"t understand you " ပါတဲ့ဗ်ား..
> ၁၉။ကုိယ့္တံေတာင္ဆစ္ကုိ ကုိယ့္လ်ွာနဲ့ကုိယ္ လ်က္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ..ရလားမသိဘူး
> ၂၀။ဟုိးအရင္က စစ္ပြဲေတြမွာ တပ္ဖြဲ ့ေတြ မပ်က္မစီး မဆုံးရွံုးပဲ
> ကုိယ့္ရပ္ရြာကုိၿပန္လာနုိင္ရင္ " 0 killed"
> လုိ့ေရးၿပီးၿပန္လာၾကပါတယ္တဲ့....အဲဒီကေန ယခုကြ်န္ေတာ္တုိ့ေတြ ေၿပာေနတဲ့
> "OK "ဆုိတာ ၿဖစ္လာတာပါ..
> ကဲ..ဒီေလာက္ပါပဲ.. ေနာက္မ်ားမွ..အားတဲ့အခ်ိန္ တင္ဆက္ေပးပါအုံးမယ္..
> ေၾသာ္..ေၿပာစရာက်န္ခဲ့ေသးတယ္ ဒီစာကုိဖတ္တဲ့ သူ ၈၀% က ကုိယ့္တံေတာင္ဆစ္ကုိ
> ကုိယ့္လ်ွာနဲ့ကုိယ္ လ်က္ၾကတယ္ဗ်ား.... ဟုတ္ရဲ့လား...